,
een van de Myropscameren te Utrecht
Toeristen staan het langst stil bij dit huisje uit de rij tweelaags
dwarshuizen
van de rij
vrijwoningen
van de
Myropscameren,
gesticht in 1583.
In de 14e eeuw werd achter op het terrein van het
Regulierenklooster,
een groot gebouw opgetrokken, dat naar rechts doorliep tot en met
nr 120
en naar links minstens tot en met
nr 110.
Bij de sloop aan het eind van de 15e eeuw bleef hier alleen de voorgevel staan.
Ter plaatse van
nr 116
en 114 kwam een brede ruimte, toegankelijk vanuit de rechts
hiervan gelegen
achterpoort van het klooster.
Hierin kwam links een bakkerij (later smederij) en op de
plaats van nr 114 een paardenstal: de krabsporen in de vloer,
die tot 1979 aanwezig was, toonden dat de paarden niet altijd rustig waren.
De tussenmuur tussen beide delen werd later weggebroken.
In de 18e en 19e eeuw werden diverse onderhoudswerkzaamheden uitgevoerd.
De grondige renovatie van 1950 betekende het einde van de oude
kap.
Gelukkig bleef in dit huis de oorspronkelijke
laddertrap
uit 1583 gespaard.
Bij de restauratie van 1981 werd aan de achterzijde van de rij huizen
aanbouwen
toegevoegd voor de
keuken en natte cel.
Het pand is eigendom van het
Utrechts Monumentenfonds.
Een interessante geschiedenis, maar dat geldt ook voor de andere Myropscameren.
Waarom staan de toeristen dan net hier zo vaak stil? Simpel: hier zit het ANWB-bordje.
Tekst: Jean Penders, 03-2006. Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Jean Penders
